Budynek zaprojektowano jako azyl, dom letni odizolowany od zgiełku miasta.  W celu szerszego odbioru otaczającej przyrody zdecydowano się przenieść całą strefę mieszkalną na druga kondygnację. Wykształcony w ten sposób wspornikowy charakter  zabudowy oraz szerokie przeszklenia wszystkkich czterech elewacji nadały pozornie ciężkiej betonowej bryle lekkości i smukłości. Surowy i minimalistyczny charakter wnętrz silnie kontrastuje z otaczającą przyrodą.